Καλάβρυτα

Τα Καλάβρυτα είναι κωμόπολη και δήμος στο ορεινό ανατολικό-κεντρικό τμήμα της περιφερειακής ενότητας Αχαΐας. Η πόλη βρίσκεται στη δεξιά όχθη του ποταμού Βουραϊκού, 24 χιλιόμετρα (15 μίλια) νότια του Αιγίου, 40 χιλιόμετρα (25 μίλια) νοτιοανατολικά της Πάτρας και 62 χιλιόμετρα (39 μίλια) βορειοδυτικά της Τρίπολης. Αξιοσημείωτα βουνά του δήμου είναι το όρος Ερύμανθος στα δυτικά και τα Αροάνια ή Χελμός στα νοτιοανατολικά. Τα Καλάβρυτα είναι το νότιο τέρμα του σιδηροδρόμου Διακοπτού-Καλάβρυτων, που κατασκευάστηκε από Ιταλούς μηχανικούς μεταξύ 1885 και 1895.

Κατά τον ύστερο Μεσαίωνα, η πόλη ήταν το κέντρο της Βαρωνίας των Καλαβρύτων στο Φραγκικό Πριγκιπάτο της Αχαΐας, μέχρι που ανακτήθηκε από τους Βυζαντινούς τη δεκαετία του 1270. Μετά από αυτό παρέμεινε υπό τον έλεγχο του Βυζαντίου μέχρι την πτώση του Δεσποτάτου του Μοριά στους Οθωμανούς Τούρκους το 1460. Με εξαίρεση ένα 30ετές ενετικό έλεγχο, η πόλη παρέμεινε υπό τουρκική κυριαρχία μέχρι το ξέσπασμα του ελληνικού πολέμου Ανεξαρτησία το 1821, στα πρώτα στάδια της οποίας κατέχουν εξέχουσα θέση τα Καλάβρυτα: ήταν εδώ που στις 21 Μαρτίου 1821 υψώθηκε η σημαία της εξέγερσης στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας από τον επίσκοπο Παλαιών Πατρών Γερμανό Γ'.

Στις 13 Δεκεμβρίου 1943, ως αντίποινα για τον φόνο των αιχμαλώτων Γερμανών στρατιωτών, έγινε η Σφαγή των Καλαβρύτων. Τα γερμανικά στρατεύματα διέταξαν όλους τους άνδρες κατοίκους των Καλαβρύτων, ηλικίας 14 ετών και άνω, να συγκεντρωθούν σε ένα χωράφι λίγο έξω από το χωριό. Περίπου 1.300 γυναίκες και κορίτσια κλείστηκαν σε ένα σχολείο το οποίο στη συνέχεια πυρπολήθηκε ενώ οι άνδρες κοιτούσαν από έναν λόφο έξω από το χωριό. Τότε 696 αγόρια και άνδρες πυροβολήθηκαν με πολυβόλο. Μόνο 13 επέζησαν. Μετά από αυτό, έκαψαν την πόλη πριν φύγουν και την επόμενη μέρα έκαψαν το μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, τη γενέτειρα της Ελληνικής Επανάστασης. Μετά τον πόλεμο, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας πρόσφερε χειρονομίες εξιλέωσης με τη μορφή δωρεάν σχολικών βιβλίων για το λύκειο, υποτροφίες για ορφανά της σφαγής και την κατασκευή οίκου ευγηρίας. Ωστόσο, οι Γερμανοί διοικητές, συμπεριλαμβανομένου του Ταγματάρχη Ebersberger που πραγματοποίησε την καταστροφή των Καλαβρύτων και του Hauptmann Dohnert που ηγήθηκε του κόμματος πυροδότησης, δεν οδηγήθηκαν ποτέ στη δικαιοσύνη για τα εγκλήματά τους.