Ρωμαϊκό Ωδείο

Έχει όλα τα βασικά μέρη του Θεάτρου, κοίλο, ορχήστρα, πρώτο πλάνο, σκηνή και παρασκήνιο, και είναι μικρότερο από το Ηρώδειο. Καθώς η διάμετρος της κοιλότητας του είναι η μισή από αυτή του Ωδείου Αθηνών, συμπεραίνεται ότι χωράει τους μισούς θεατές (περίπου 2.500 στην Πάτρα, 5-6.000 στην Αθήνα).

Το κοίλο του θεάτρου δεν είναι λαξευμένο ούτε στηρίζεται σε κάποιο φυσικό στήριγμα και για τη στήριξή του χρειάστηκε να κατασκευαστεί αναλημματικός τοίχος που δεν σώζεται σε όλο του το ύψος. Η ανάβαση είναι λιθόκτιστη και επενδυμένη με πλίνθους με ισοδομικό τρόπο και ενισχύεται κατά διαστήματα με ογκώδεις, με τον ίδιο τρόπο χτισμένους, πεσσούς.

Από τον 3ο μ.Χ. αιώνα μέχρι το 1889 που αποκαλύφθηκε, ο χώρος του Ωδείου χρησιμοποιήθηκε διαφορετικά (βρέθηκαν τάφοι). Το 1889 καλύφθηκε με χώμα και η πρώτη του αποκάλυψη έγινε όταν χρειάστηκαν μπάζα για να γεμίσει το λιμάνι. Τη δεκαετία του '50 ο Πατρινός αρχιτέκτονας Ιωάννης Βασίλειος φρόντισε για την αποκατάσταση του Ωδείου και την αναμόρφωση του κάτω γείσου. Τα τελευταία χρόνια το Ρωμαϊκό Ωδείο χρησιμοποιείται για να φιλοξενήσει πολιτιστικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.